Column: Eerste jaar weiden: uitzicht en vooruitzicht
De temperatuur lag de laatste weken nog redelijk hoog voor de tijd van het jaar en het gras groeide nog aardig wat. Het huisperceel bij onze boerderij is – op een klein gedeelte na – nog steeds niet te nat. Prima omstandigheden om de koeien nog te laten weiden. Eén groot nadeel: de mineralen uit de mest heb ik nu liever in de put dan op het land. In het voorjaar kan ik ze namelijk goed gebruiken. Dat is wat mestregels met mij doen. Ik zie een schijtende, weidende koe in de herfst nu als verlies van mineralen.
Het eerste jaar weiden was best lastig. Vooral in de zomer vroeg ik me af waaraan we begonnen waren. Koeien lagen regelmatig met zijn allen te wachten bij de met stront besmeurde, opening van de weide, waar geen sprietje gras meer te vinden was. Daarbij was de melkproductie behoorlijk minder dan ik van onze veestapel gewend was. Moet ik dit volgend jaar nog wel willen?
Prachtplaatje
Op een mistige, herfstachtige dag, liep ik het weiland in om de koeien naar huis te halen. Omdat ik aan de late kant was, zakte de zon bijna achter de bosrand, waaraan onze boerderij grenst. Die combinatie van schemering en mist maakte dat de koeien achter in het weiland nauwelijks tot niet meer zichtbaar waren. Het plaatje was perfect. Niet in een foto te vangen. Even vergat ik alle regels en rechten die op mij als beginnende, Brabantse boer afkomen en ik genoot van dat moment. Dit plaatje, dat generaties lang hetzelfde bleef, is wat boeren en weiden voor mij zo ontzettend mooi maakt. Inmiddels staan de koeien weer binnen, maar ik denk dat ik dat weiden volgend jaar toch nog maar eens ga proberen.
