Column: Overgangsperiode
De ligboxen zitten erin en hoewel we wel wisten dat daarmee de problemen niet van de één op de andere dag over zouden zijn, is het toch wel even slikken dat alles nog niet loopt zoals we zouden willen. En helemaal slikken dat de twintig damslapers natuurlijk de koeien zijn waar we het meest een band mee hebben; namelijk dochters van onze eerste Roemeense koeien. Die nooit anders gewend zijn geweest dan een potstal. In tegenstelling tot onze importvaarzen en het jongvee dat al twee jaar in ligboxjes ligt.
Laag klei
Maar hoe krijgen we ze wél in de boxen? Net als andere boeren de koeien aan een touw vastbinden in een ligbox. Of er een stroomdraadje achter spannen? Maar los daarvan zullen we eerst de ligboxen góed moeten maken. Want de laag klei die eronder ligt, is eigenlijk te hoog en veel te hard (als beton). Het laagje fijne zand dat we erop hadden gegooid, was er binnen een paar dagen alweer af geschraapt door de dames. Ook de laag stro, die we bij twee andere rijen geprobeerd hadden, bleek te dun. En het hielp ook niet echt dat ze de helft opaten, haha. Ja, dat missen ze natuurlijk, nu we geen pot meer hebben. Dat heerlijk geurende vers uitgestrooide stro vreten.
Tegenslagen
Hoe dan ook, fijn zand of stro in de boxen. We hebben gezien dat de koeien, zodra we de boxen ermee vulden, meteen in de boxen gingen liggen. Nu is het dus nog een kwestie van een dikkere laag erin zien te krijgen. Dan zal er eerst een laag harde klei uit gebikt moeten worden. Met de hand. Want ruimte voor groot materieel is er niet. Een hele klus. Wat op dit moment ook wel prioriteit heeft. Ware het niet dat laatste mais nog in de grond moet en de luzerne van het land. Voor de regen. Wat normaal slechts een paar dagen kost. Maar hier weer eens weken duurt. Een oude zaaimachine die we maar niet goed afgesteld kregen. Regen waardoor het land onbegaanbaar was. De zaaimachine verstopt. Nog meer regen. Een dikke hagelbui, waardoor de luzerne, die eigenlijk al te lang was, kapot hagelde. De maaier en daarna de hark kapot. De hakselaar voor het eerst omzetten naar grashakselen, wat nogal duurde. Bleek er uiteindelijk een elektronisch mankement, waardoor hij het nog steeds niet doet. De kapotte (kromme) opraapwagen met spoed gerepareerd met onderdelen uit Nederland. Weer regen. Weer alles stil.
Positief blijven
Soms vragen we ons af waarom alles zolang duurt hier. Oké, we werken met oude machines en personeel dat er ook niet echt voor is opgeleid. Slechte wegen, ongelijk land. Maar aan de andere kant, krijgen we het werk wel altijd gedaan, ook al duurt het dan wat langer. Zo zullen we de ligboxen ook uiteindelijk wel in orde krijgen. Zodat die damslapers straks vooraan staan om in die lekkere zachte ligbedjes uit te proberen. En anders maar met een beetje hulp. Want ze er bij voorbaat al uit doen? Terwijl ze nog wel goed melk geven? Dat is ook niet onze stijl. Hoewel het natuurlijk wachten is op (klauw)problemen, als een koe altijd en alleen maar op beton ligt. Nu zijn er binnen de koppel ook best een aantal die niet drachtig willen worden. Of een gigantisch hoog celgetal hebben (ons bedrijfscelgetal is nog steeds te hoog). En als dat nou net een damslaper is, is de beslissing om haar eruit te doen, natuurlijk wel sneller gemaakt.
Nieuwe voeradviseur
We weten, het is een overgangsperiode. Waarin we langzaamaan koeien zullen moeten gaan uit selecteren. Ondertussen zijn we ook met een Hongaars-Roemeense voeradviseur in gesprek. Die (boven verwachting) verstand van zaken lijkt te hebben, zonder alleen te willen verkopen. Ons rantsoen was te energierijk en dat gaan we nu aanpassen. Hopelijk dat dat aan de voerkant helpt om het vee wat meer in balans te krijgen. En hopelijk heb ik dan straks ook geen lijstjes meer nodig op de koelkast.
