Column: …De aanhouder wint…

Het is niet dat wij echt veel ervaring hebben met melkvee. Het is ook niet dat onze ouders een melkveebedrijf hadden waardoor wij besmet konden raken. Het is al helemaal niet dat wij financieel in de slappe was zaten en zo gemakkelijk onze droom konden waarmaken. Maar toch hebben wij een virus dat heet: ‘wij-willen-een-melkveebedrijf-in-ons-leven’. Via een bedrijvenzoektocht door Roemenië, Nederland en Duitsland kwamen we terecht in Denemarken.

Denemarken is een land dat ik als kind héél ver weg vond. En dat ik daar zou gaan wonen, kon ik absoluut niet indenken. Dat ik zou gaan emigreren, wie had dat gedacht! Natuurlijk hadden wij stiekem geen lef, maar wij doen net als Jerseys: ogen dicht en doorrennen!

Onze emigratie was dus een langdurig proces, maar… de aanhouder wint! Na veel bedrijven te hebben gezien en een aantal mislukte pogingen, werd ons huidige bedrijf aangeboden. Grappig: op dit bedrijf hadden we anderhalf jaar terug gereageerd op een medewerkersfunctie, omdat wij ons eerst wilden gaan oriënteren op Denemarken. Het bedrijf staat in een rustige omgeving, is goed onderhouden en heeft mogelijkheden voor de toekomst! We besloten hiervoor te gaan. Onze emigratiebegeleider was druk bezig om onze dossiers uit de onderste Deense bureauladen te krijgen, die daar alvast in waren gelegd omdat de zomervakantie er aan zat te komen. Ja, dat is Denemarken. Als het zomer is, heeft het land vakantie. Al met al duurt de overname tot eind oktober, net toen we er niet meer in geloofden dat het nog wat zou worden.

28 oktober 2013. Een behoorlijke storm had nog wat barricades opgeworpen alsof het probeerde ons te weerhouden van één van de grootste stappen in ons leven. We reden achter de storm aan met een hoopvolle blik naar de onbekende toekomst in Denemarken.

Ondertussen hebben we hier al heel wat beleefd op de boerderij. Ik zie er naar uit om deze belevenissen met jullie te delen!

Hester Kluin