Column: Maïs eraf, of toch weer niet?
Gelukkig is het weer omgeslagen en de hitte voorbij en zien we de maïs niet meer onder onze ogen verdrogen. Maar omdat we over de eerste 45 ha al meer dan veertien dagen hebben gedaan, willen we de rest er wel graag snel af hebben. Dan kunnen we ook het laatste onder plastic maken en er letterlijk en figuurlijk zand over doen. Want dit was een maïsoogst om gauw te vergeten.
Niet de maïs zelf. Want die was dit jaar super. We hebben nog niet eerder hier de maïs zo mooi op het land gehad. Soms wel drie of bijna vier meter hoog en mooie, dikke kolven. We waren blij dat dezelfde jongen kon komen hakselen die het de afgelopen twee jaar ook voor ons had gedaan. Die hadden we destijds geholpen om een hakselaar in Nederland te kopen. En hij was toen maar wat blij dat hij aan ons meteen zijn eerste klant had. De samenwerking verliep uiterst plezierig.
Tot we ineens dit jaar een heel andere kant van hem zagen. Hij had blijkbaar meer klandizie gekregen en nogal moeite met plannen. Waren we hier druk aan het hakselen, stopte hij er ineens om acht uur ’s avonds mee, omdat hij nog een hectare van een buurman moest doen. Waar de boel dan vervolgens natuurlijk kapot ging. Ja, hielp ook niet echt. Dat de hakselaar om de haverklap stil stond. V-snaren, lagers, assen. Dan duurt wachten op onderdelen uit Duitsland wel lang, als je verder wilt.
Michel neemt de telefoon op en het is inderdaad de jongen van de hakselaar. Michel knikt een keer en zet dan grote ogen van verbazing op. Hij knikt nog een keer en hangt op. “Hij komt over een uur. Hij moet eerst de olie en filters vervangen.” Olie en filters? Is dat niet iets dat je doet vóórdat het seizoen begint?! Gelukkig hebben onze medewerkers nog ander werk te doen, want uiteindelijk komt de hakselaar pas vijf uur later. Maar we zijn blij dat we weer verder kunnen. Tot hij na een paar uur wéér stil staat.
Ondertussen is de maïs er dus nog niet af. Gelukkig hebben we onze 3-rijige hakselaar voor achter de trekker nog achter de hand. Hoewel dat natuurlijk niet opschiet. Maar dan heb je wel het gevoel dat je íets doet. Of is er wellicht ondertussen wel een andere hakselaar uit de buurt vrij. Hoe dan ook, misschien moeten we voor volgend jaar maar eens goed overwegen of we toch niet zelf een hakselaar kunnen kopen.
