Column: Van boerin naar de politiek
Datzelfde geldt ook voor ons bedrijf. In 2008 hebben we een nieuw stal gebouwd en met behulp van een bouwadviseur en de gemeente alles voor elkaar gekregen. En dan kom je er in 2014 achter dat je toch een vergunning mist. Je moet als bedrijf de natuurbeschermingswetvergunning aanvragen. Vervolgens krijg je geen vergunning want je bedrijf zit te ver weg van de stikstofgevoelige natuur. Je mag alleen een PAS-melding doen.
En u raad het al, nog geen vier jaar verder verklaart de Hoge Raad deze PAS-melding ongeldig. Maar het vreemde is wel dat nu wederom geen vergunning krijgen, want we stoten ammoniak (stikstof) uit op die natuur waar we ruim 17 kilometer bij vandaan zitten.
Investeringen
Ondertussen ga je verder op het bedrijf. Je probeert je erin te verdiepen hoe je dit probleem kunt oplossen. Je wilt graag verder met ondernemen en daar horen ook investeringen bij. Nieuwe voermengwagen, waterbedden voor de koeien, ventilator voor het welzijn van de koeien. Zo steek je veel energie in de toekomst van je bedrijf met een hoog dierenwelzijn. Koeien blij, boerin blij. Dat deze investeringen voor vele jaren zijn weten de meeste wel. Dus maar hopen dat er snel duidelijkheid komt inzake de legalisering van de PAS-melders. Je wil toch door gaan met het bedrijf.
Er is oog voor de weidevogels met laat maaidatum. Steeds minder kunstmest, minder ammoniakuitstoot, minder antibioticagebruik en ook meer eiwit van eigen land. Maar de onzekere factor blijft toch in je hoofd malen. Je hebt geen keus, het agrarische leven zit in je DNA en dat stopt zeker niet. Dus ga je ‘gewoon’ door met de dagelijkse werkzaamheden. En er is nog geen zicht op legalisatie van de PAS-melders.
Zelf aan de knoppen draaien
Na vele vergaderingen en informatieavonden verder zegt een vriend: ‘Ingrid, jij moet je aanmelden voor de provinciale Staten.’ Dan kan je zelf aan de knoppen draaien.
Ik heb daar goed over nagedacht. Op het erf blijven is erg leuk, maar ik bereik er niks mee. Ik heb de sprong gemaakt en heb mijzelf aangemeld. Ik ben rayonhoofd geworden van BBB Noord-Holland. Kandidaten geselecteerd en een programma geschreven. Je wereld word een stuk groter. Gelukkig hebben wij een goed en divers team en hoef ik dit niet alleen te doen.
Met zijn allen op campagne, werkbezoeken en inlezen in dossiers. Schaduw draaien van de commissies en de vergaderingen op het provinciehuis.
Tot aan de verkiezingsavond zijn we met het hele team er vol voor gegaan, en dan komt de uitslag. Wat een geweldige score. Ik als lijsttrekker met de nieuwe partij tussen de bestaande partijen in de peilingen binnen komen en ook nog als grootste partij. WOW
Geschiedenis geschreven
Het heeft drie dagen geduurd voor ik besefte dat we met elkaar geschiedenis hadden geschreven. En dan gelijk weer aan het werk. En dan niet meer op het eigen erf maar in Haarlem op het provinciehuis. Het begin is gemaakt en hoe moois is het als je de verbinding kunt maken met mensen die geen benul hebben wat er in het landelijk gebied afspeelt. Hen het verhaal te vertellen en uitleggen wat er belangrijk is aan het landelijke gebied. De boerennatuur met weidevogels, het open landschap, de koeien in de wei en vooral het respect voor elkaar en zorgen voor elkaar. En daar ben ik trots op dat ik daar een onderdeel van mag zijn.
En als de mensen aan mij vragen lukt dat wel, kan je het wel, heb je er een opleiding voor gehad? Dan zeg ik het zijn allemaal gewone mensen die in de Provinciale Staten zitten en ik ben daar één van.
Tekst: Ingrid de Sain
Beeld: Ruth van Schriek