Als bestuurder mag ik vele gesprekken mee maken, van landelijk tot op het boerenerf. Mooie woorden en gesprekken, waar de inhoud meestal ondergeschikt is aan het (lange) proces. Jarenlange stikstofproblemen leverden nog nergens stikstofoplossingen, idem voor juridische en natuurproblemen. Vanuit overheden wordt er gepraat met een doel, een wens. Gepaste inhoud wordt gebruikt en wat er niet past, wordt weggemoffeld of afgedaan als polarisatie. In een paar provincies hoorde ik verhalen aan van gedeputeerden, veelal vol enthousiasme, gebaseerd om modellenwerkelijkheden, gericht op het halen van onzinnige doelen die de natuur nooit gaan verbeteren. Laat staan voedselproductie, leefbaarheid platteland, werkgelegenheid en vele andere diensten die de agrarische sector kan bieden, garandeert. Spreek je zo’n gedeputeerde aan op het gedrag, de wegdraaiende ogen of honend gelach bij een vraag van een kritische boer, het ontwijken van moeilijke vragen of het ontwijken van de waarheid, dan trekken ze zomaar ‘de zielige kaart’. Voelen ze zich geraakt, herkennen ze de suggesties totaal niet, willen ze af van polarisatie en moeten boeren vooral aan tafel gaan zitten om over hun eigen (mogelijke) einde als boer mee te praten in een gebiedsproces. Aan de zijlijn voeren we dan nog een proces dat Landbouwakkoord heet, wat zo bezopen opgetuigd wordt dat er maar één vraag in je opkomt: willen ze überhaupt wel een akkoord? En worden er gesprekken en onderzoeken gehouden over de afschaffing van de KDW met zoveel genodigden dat daar nooit een oplossing uit gaat komen. Dan sluit een Landbouwakkoord alle pijnpunten van het stikstofdossier uit (PAS-melders/interimmers) en is er geen enkel gelijk optrekken met andere hoofdpijndossiers als NPLG en dierwaardige veehouderij.
Intussen komt de strijd dichter bij het boerenerf en waanzinnig op aannames en wensdenken gebaseerd beleid dwingt de eerste veehouders in het Westen al tot een emissiereductie van haast 100 procent, oftewel je kan de tent sluiten. Het enige waar men nog op wacht, is de bloedige veldslag. En die komt er. Iedere boer is tegen zoveel onrecht, wanbeleid dat natuur niet helpt en meer honger geeft. En tijdens de verkiezingen, waar elke boer die CDA of VVD wil aankruisen zich moet afvragen of hij net zo gemakkelijk zijn bedrijf wil laten aankruisen. Schandalig, mensonwaardig, wanbestuur, laat de juridische procedures maar starten en de miljarden schadevergoeding voor boerenkleinkinderen maar vast klaarzetten.
Jeroen van Maanen,
melkveehouder in Zeewolde en bestuurslid NMV
Tekst: Jeroen van Maanen
Beeld: Ellen Meinen
