‘Leg in Brussel uit dat er geen probleem is’

Eén ding is zeker, niets is zeker. Onzekerheid werkt verlammend. Op bedrijfsniveau geldt dat in de melkveehouderij voor de onzekerheid over de fosfaatrechten. Bedrijven die altijd zelfvoorzienend zijn geweest met voer van eigen land en gebruik van mest op datzelfde land worden mogelijk geconfronteerd met een kostbare mestafzet- of verwerkingsverplichting. Het moet niet gekker worden.

Meer grond nodig dan nodig is voor voederwinning

Door de regelgeving heeft men al meer grond nodig om de mest op af te zetten, dan er nodig is voor voederwinning. De regelgeving schiet zijn doel voorbij, hoog tijd om er eens kritisch naar de te kijken. De fosfaatrechten zijn niet in het leven geroepen als middel voor de fosfaatbelasting, maar om de stikstofbelasting van het grondwater te sturen. Die voldoet vrijwel overal aan de Europese norm, maar toch. Waarvoor hebben we ze dan nodig, kennelijk alleen om de politieke doelstelling te realiseren om de veestapel in Nederland te verminderen. Politiek is democratie en de meerderheid heeft het dus voor het zeggen, ook als die meerderheid geen kennis van zaken heeft.

Een aantal suggesties geef ik graag mee. Allereerst voer geen fosfaatrechten in. Dat fosfaatplafond is fictief, er wordt ook mest geëxporteerd die dus niet op Nederlandse bodem terechtkomt. Grondgebondenheid dient uitgangspunt te zijn, daarbij zou ook de grond van de akkerbouwer gerekend kunnen worden die de mest ontvangt of het voedergewas teelt. Verhoog direct de gebruiksnormen voor de akkerbouw. Het is van de gekke dat zij volgens de mestboekhouding minder mineralen mogen aanvoeren dan de gewassen nodig hebben. De bodem verschraalt en we staan letterlijk met lege handen.

Maak fosfaatrechten nooit verhandelbaar

Het op peil houden van het organische stofgehalte wordt beperkt door de fosfaatnormen. Maak in ieder geval die fosfaatrechten, als ze er toch komen nooit verhandelbaar. Dan verdwijnt er weer geld uit de sector, zoals dat ook bij het melkquotum – achteraf ook nog ten onrechte – is gebeurd. Leg geen plafond op met terugwerkende kracht en pas geen korting toe bij bedrijven die in het geheel niet bijgedragen hebben aan de problematiek.

Samengevat leg in Brussel met kracht van argumenten uit dat er geen probleem is. Hier ligt een taak voor de verantwoordelijk bewindspersoon (m/v). De Amerikaanse minister van landbouw noem ik als voorbeeld. Indrukwekkend hoe deze man het opneemt voor zijn boeren.