‘Streef naar persistentie, vergeet de tussenkalftijd’

„Het idee rondom duurmelken is ontstaan ten tijde van de mond- en klauwzeercrisis in 2001”, vertelt Frits Hubens, die zich vandaag de dag samen met zijn vrouw en een medewerker vooral bezighoudt met de 800 aanwezige geiten. „Er stonden destijds een heleboel geiten klaar om af te lammeren, maar we konden geen dieren van het bedrijf afvoeren. We besloten daarom geen geit meer bij de bok te doen en de dieren zo lang mogelijk te melken. Het bleek dat verschillende geiten jarenlang melk bleven geven, ondanks dat ze maar één keer hadden gelammerd.”

Zuinig op koeien

Frits blijkt sindsdien een warm pleitbezorger van het duurmelken. „Een hoogproductieve koe die vroeg wordt geïnsemineerd en vervolgens niet drachtig wordt, wordt veroordeeld vanwege haar vruchtbaarheid. Maar zijn we melkveehouders of kalverfokkers?” Hubens sr. stelt dat een koe zo lang mogelijk mee moet gaan. „Vervanging kost geld. Wees daarom zuinig op je koeien. Een koe hoeft niet elk jaar een kalf.”

Antibiotica

„Bovendien is droogzetten bij een hoge melkproductie niet eenvoudig, zeker als er steeds minder antibiotica gebruikt mogen worden. Je kunt de productie wel omlaag krijgen, maar dan moet je ze voorafgaand aan het droogzetten op een rantsoen van stro en water zetten. Dat is een wreed systeem.” Volgens de veehouder leidt deze manier van werken op den duur dan ook onherroepelijk tot vragen vanuit de maatschappij.

De werkwijze van vader en zoon Hubens sluit aan op het pleidooi dat aAa-analist Marcel Verboom onlangs op deze site hield (klik hier). Rob Hubens berekende bij zijn afstudeerscriptie dat een langere tussenkalftijd economisch interessant is. Ook ontwikkelde hij een rekenmodel waarmee hij het ideale inseminatiemoment per koe kan bepalen. Lees het volledige artikel in het vakblad Melkvee, dat op zaterdag 21 november verschijnt. Met daarin ook reacties van WUR-onderzoeker Henk Hogeveen en CRV-hoofd KI en ET Peter Vercauteren, die recent juist pleitten voor een korte tussenkalftijd.