Topman ‘s werelds grootste zuivelconcern stapt op
![Kaasopslag bij (voorheen Bel) Leerdammer. De kaasproducent werd in oktober vorig jaar officieel toegevoegd aan de 'stal' van het Franse Lactalis, dat uitbreiding zoekt in sterke merken.](http://d3ncyx4db87lab.cloudfront.net/04/52/149/kaasopslag_bij_bel_leerdammer.-detail.jpg)
Lactalis is onder meer eigenaar van de merken Parmalat, President en sinds oktober vorig jaar ook van het Nederlandse merk Leerdammer, dat werd overgenomen van landgenoot Groupe Bel.
Het bericht van het onmiddellijke vertrek van Palazzi komt voor velen als een verrassing. Niet in de laatste plaats omdat Lactalis - en zeker de familie Besnier – doorgaans zo min mogelijk de pers opzoekt. Het laatste persbericht op de website van het zuivelconcern dateert van juli 2019.
Lactalis werd in 1933 opgericht door André Besnier. Sinds 2000 staat zijn inmiddels 51-jarige kleinzoon Emmanuel Besnier aan het roer. Samen met broer Jean-Michel en zus Marie bestiert hij het zuivelconcern, dat niet-beursgenoteerd is gebleven.
Vorig jaar augustus werd Lactalis door de Rabobank gekroond tot het grootste zuivelconcern ter wereld, met een omzet van 23 miljard dollar (20,39 miljard euro). Lactalis nam toen het stokje over van haar eeuwige concurrent, het Zwitserse Nestlé, dat tot dan toe de lijst had aangevoerd. De gigant uit Vevey kwam uit op een omzet van 20,8 miljard dollar (18,44 miljard euro).
‘Onverenigbare inzichten’
Op welke punten het precies botste tussen Palazzi en Besnier - acquisities, transacties, organisatie of financiële aspecten – is niet bekend gemaakt. Bij persoonlijke gesprekken tussen de beide heren over de route naar 2033 (het jaar waarin Lactalis haar eeuwfeest viert) werd duidelijk dat hun beider inzichten onverenigbaar waren, zo klinkt het vanuit het concern.
De breuk zal in elk geval niet te maken hebben met de financiële resultaten die onder zijn leiding zijn geboekt. De presentatie van de definitieve jaarresultaten wordt rond april-mei verwacht, maar die zijn naar het zich laat aanzien heel positief. Ondanks een forse lastenstijging als gevolg van inflatie wist Palazzi de omzet te laten groeien en bleef de winstgevendheid stabiel. In het persbericht wordt de vertrekkende topman dan ook bedankt voor ‘zijn investering en zijn energie, die het mogelijk hebben gemaakt om de financiële doelstellingen voor het jaar 2021 te bereiken’.
'Onzichtbare miljardair'
Emmanuel Besnier – volgens zakenblad Forbes goed voor een vermogen van 19,7 miljard dollar – heeft de bijnaam 'de onzichtbare miljardair'. Andere bijnamen luiden 'de Keizer van de Melk' en 'de Kaaskoning'.
De familie Besnier resideert in een kasteel in het plaatsje Laval in het westen van Frankrijk en zoekt de spotlights bepaald niet op. Een van de weinige keren dat Emmanuel Besnier in het openbaar verschijnt, is wanneer hij deelneemt aan de vergaderingen van de directie van de plaatselijke voetbalclub, die hij jaarlijks met 2 ton sponsort. De Lactalis-voorzitter heeft ook een privé-skybox – met getinte ramen – in het Francis-le-Basser voetbalstadion in Laval.
Meer openheid
Besnier had Palazzi bewust binnengehaald bij ‘s werelds grootste kaasmaker omdat hij op zoek was naar een topman die makkelijker en beter contact kon leggen met de melkveehouders en de medewerkers van Lactalis, en met de media. Palazzi is afkomstig uit de retailwereld. Hij klom binnen de Duitse Metro-groep (onder meer moederbedrijf van de Makro) op van afdelingsmanager tot uiteindelijk algemeen directeur bedrijfsvoering. Palazzi heeft op het vlak van het creëren van meer openheid ook aan de verwachtingen voldaan. Het concern geeft aan de huidige open houding ook in de toekomst te willen voortzetten.
Groei door overnames
Hoewel de familie Besnier zelf liever buiten de schijnwerpers blijft, timmert de onderneming zakelijk wél nadrukkelijk aan de weg. De focus ligt op groei; zowel autonoom als door fusies en overnames. Lactalis zoekt met name sterke merken met een goede vertegenwoordiging op de Europese en wereldmarkt.
Sinds 2010 heeft Lactalis zo'n twintig deals weten te sluiten. De onderneming heeft daardoor een stevige poot aan de grond weten te krijgen in onder meer het Midden-Oosten, Afrika en Noord- en Zuid-Amerika. Er wordt gespeculeerd dat Palazzi het misschien niet eens was met het tempo en de frequentie van de overnames, en de voorkeur had voor een minder agressieve benadering.