Leerdammer wint kort geding tegen leverancier Van Maanen
De Zeewoldenaar besloot twee jaar geleden om biologisch te gaan boeren, en stelde de onderneming daarvan in kennis. Begin september had hij het Skal-certificaat in huis. Aangezien Bel Leerdammer een opzegtermijn hanteert van zes maanden, had Van Maanen op 1 maart dit jaar aan zijn rayonmanager mondeling te kennen gegeven dat hij met ingang van september ging leveren aan een biologische afnemer.
Schriftelijk opzeggen
Echter, in de leveringsvoorwaarden staat dat leveranciers schriftelijk moeten opzeggen. Op 21 april kreeg Van Maanen daarvan bericht van Bel Leerdammer, vertelt hij. „In die brief stond dat ik vanaf 21 oktober vrij man was.” Van Maanen heeft diezelfde dag per e-mail een opzegging gestuurd. Hij erkent dat hij officieel schriftelijk had moeten opzeggen. „Ook al heeft een mondelinge opzegging juridisch evenveel waarde; het stond wel zo in de leveringsvoorwaarden. Ik heb daar gewoon een vergissing gemaakt.”
De melkveehouder heeft vervolgens op allerlei manieren geprobeerd het gesprek aan te gaan met de zuivelonderneming, maar kreeg nul op het rekest, zegt hij. „Ik heb zelfs nog voorgesteld om de melk via EkoHolland te leveren. Dat doet Bel Leerdammer ook met de Cono; in Noord-Holland zitten vijftien bedrijven waarvan de melk via Bel wordt geleverd aan Cono. Maar ze zaten er heel star in.”
Tussen 12 en 22 september heeft Van Maanen niet aan Bel Leerdammer geleverd. „Tja, ik kon geen Leerdammer-waardige melk leveren”, verklaart hij. Ook een biologisch melkveehouder mag nog antibiotica gebruiken, alleen zijn de wachttijden bij bio veel langer.
Kort geding
Gevolg was dat van Maanen een sommatie kreeg van Bel Leerdammer: hij moest per donderdag 23 september weer 'Leerdammer-waardige' melk gaan leveren. „Toen heb ik maar bakzeil gehaald; dan maar leveren tot 21 oktober.” Alleen was op de 23ste de hoeveelheid geleverde melk te krap, volgens Leerdammer. Er zat maar 800 liter in de tank. „Had ik 's middags meteen een kort geding aan de broek.”
Daags erop heeft hij gebeld met Bel Leerdammer, om aan te geven dat hij bereid was om tot 21 oktober melk te blijven leveren. En of het kort geding dan kon worden afgeblazen. Maar Bel Leerdammer hield voet bij stuk, volgens Van Maanen. „Het ging ze niet om de liters melk, maar om de leveringsvoorwaarden.”
Geen uitzondering
Bel Leerdammer wilde voor Van Maanen daarop geen uitzondering maken, uit vrees voor een precedentwerking, zo verklaarde de onderneming afgelopen maandag voor de rechtbank in Almere. Van Maanen nam het daar in z'n eentje op tegen twee advocaten en de milk supply manager van het zuivelbedrijf.
Van Maanen: „De rechter had begrip voor mijn worsteling. Hij heeft de zitting zelfs nog een kwartiertje geschorst om te kijken of een schikking mogelijk was. Toen heb ik weer voorgesteld om de levering via EkoHolland te laten lopen, maar Bel Leerdammer heeft de mogelijkheid tot schikking afgewezen.”
Uiteindelijk oordeelde de rechter dat Van Maanen zich aan de regels had moeten houden en dus schriftelijk had moeten opzeggen. 'Soms is recht hard', sprak hij. De rechter bepaalde ook dat de melkveehouder – conform het ophaalschema - tot 21 oktober zijn melk moet blijven leveren, op straffe van een dwangsom. Het gaat om acht leveranties. Als Van Maanen die leveringsverplichting niet nakomt en de melk door een andere partij laat ophalen, kost hem dat 2.500 euro per leverantie. De veehouder heeft zich inmiddels aangesloten bij EkoHolland.
Schadevergoeding
De Zuid-Hollandse zuivelonderneming had ook nog een schadevergoeding geëist van 13,2 cent voor elke liter melk uit Zeewolde die Bel Leerdammer was misgelopen cq nog zou gaan mislopen. „Dat was de verkoopmarge. Dat vond ik wel saillant, dat ze dat bedrag noemden.”
De melkveehouder (ex-bestuurder bij Farmers Defence Force en de NMV) had zich als leverancier ook altijd kritisch opgesteld tegenover Bel Leerdammer. „Ik denk dat ze me daarom zo hard hebben aangepakt, vanwege mijn kritische houding.” De rechter ging echter niet mee in de eis van de zuivelonderneming voor schadevergoeding.
'Onmenselijk tot de laatste snik'
Wel is Van Maanen als verliezende partij degene die de proceskosten moet betalen. De rechter heeft nog geprobeerd of het grote zuivelconcern zo ruimhartig wilde zijn om die kosten voor haar rekening te nemen, maar manager milk supply Arie Griffioen was daar niet toe te bewegen. „Onmenselijk tot de laatste snik”, oordeelt Van Maanen over de onderneming. Bij Bel Leerdammer was gistermiddag niemand bereikbaar voor commentaar.
Mestafzetkosten
Jeroen van Maanen melkt in Zeewolde zo'n 120 koeien. „Met 60 stuks jongvee erbij en een oppervlakte van 49 hectare betaalde ik me als gangbare boer elk jaar scheel aan mestafzetkosten”, verklaart hij zijn overstap naar bio. „Ik zit hier in de polder pal tegen het kloppend hart van de biologische akkerbouw aan. Als ik grond ruil met een biologisch akkerbouwer, kan die voor mij grasklaver telen. En ik kan de biologische mest veel makkelijker kwijt.”
Biologische boeren zijn doorgaans van het type 'kalmpjes an', met een voorkeur voor extensief produceren tegen lage kosten. Jeroen van Maanen is bepaald niet het prototype bioboer. „Zeker niet sinds ik m'n lange haar eraf heb”, lacht hij. „Je zult mij niet zien met geitenwollen sokken en een strootje op m'n lip.”
Hij houdt het gas erop. „Ik wil gewoon professioneel blijven boeren met beste koeien. Dat kan op deze grond net zo goed biologisch als gangbaar. Mijn melkproductie zit nu doorgaans tegen de achtduizend liter per koe; met een Holstein-veestapel met een flinke scheut Jersey erdoor.”
