NMV steunt spandoeken actie NVV

 

Het doorrekenen van de (gestegen) kostprijs blijkt nog steeds niet mogelijk.

Oprekken betalingstermijnen

Ronduit schandalig vindt de NMV het steeds verder verlengen van betalingstermijnen door supermarkten. Dit zal immers op de producenten afgewenteld worden. In feite worden producenten op deze manier gedwongen investeringen in de supermarktketens voor te financieren. Wat de NMV betreft komt er een wettelijk vastgestelde maximale betalingstermijn van 30 dagen. Wel is de NMV van mening dat producenten en verwerkende industrie ook de hand in eigen boezem moeten steken. Wanneer de onderhandelaars van coöperaties de producten ver onder de kostprijs aanbieden, is het de supermarkten niet kwalijk te nemen dat zij het goedkoopste product vermarkten. Hier ligt wel degelijk ook de verantwoordelijkheid van slachterijen en zuivelindustrie.

Flexibele regulering

De NMV wijst er verder al jaren op dat de producenten het aanbod af moeten stemmen op de vraag. Alleen dan kunnen we een goede onderhandelingspositie krijgen. Een te groot aanbod maakt dat de prijs naar beneden gaat. Boeren zullen bereid moeten zijn de productie te beperken en te sturen als zij een goede prijs willen ontvangen. Een flexibele regulering van de markt zou niet alleen in de melkveehouderij maar ook in de varkenshouderij en andere sectoren een oplossing kunnen zijn. Hier komt echter de mededinging (NMa) om de hoek kijken. Producenten kunnen in hun eentje niet zorgen voor een kleiner aanbod of een hogere prijs. Hiervoor moeten afspraken gemaakt kunnen worden.

Rol NMa

De NMa maakt dit echter onmogelijk. Ook blijkt het niet mogelijk om afspraken met de retail te maken over kostendekkende prijzen. De taakstelling van de NMa om alleen het belang van de consument in het oog te houden is achterhaald. Ook de producenten moeten rechten krijgen om het aanbod te sturen om zo hun rechtmatige deel van het rendement in de keten te verkrijgen.
Is het bovendien wel duurzaam om de producent van verse en streng gecontroleerde kwaliteitsvoeding met verlies laten produceren? En kan men dit maatschappelijk verantwoord ondernemen noemen?