Staf: rekenmodel depositiewaarden stikstof rammelt aan alle kanten

Volgens Staf is het model voor het bepalen van de kritische depositiewaarden (KDW) voor stikstof nooit getoetst, terwijl het in feite de kurk is waar de hele stikstofwetgeving op drijft. Deze waarden bepalen hoeveel stikstof de natuur kan verdragen zonder er onder te lijden. Veel waarden zijn al decennia geleden bepaald en nooit aangepast, stelt Staf.

Hanekamp en Briggs hebben het uitgangsmateriaal opgevraagd waarop het model is gebaseerd. Bij het bestuderen van het KDW-model zijn ze direct al op een aantal onvolkomenheden gestuit, aldus Staf. Het model blijkt te zijn gebouwd op slechts 19 metingen. Omdat dat er te weinig zijn om het model op te kunnen laten draaien, zijn maar liefst 90 fictieve metingen bijgevoegd, wat de betrouwbaarheid van de KDW's 'op z'n zachtst gezegd niet ten goede komt'.

'Onmogelijke uitkomsten'

Verder leidt het model tot onmogelijke uitkomsten, volgens Hanekamp en Briggs. Zelfs wanneer wordt uitgegaan van nul stikstofdepositie, berekent het KDW-model toch een kans van 20 procent dat stikstofdepositie een schadelijk effect heeft. 'Er gaat dus wat goed mis in het model', volgens de onderzoekers.

Daarnaast blijken de schaarse veldproeven te zijn uitgevoerd op plotjes van 1 vierkante meter. Die zijn vervolgens vermenigvuldigd met 10.000 om de depositie te berekenen in mollen per hectare. Voor een dergelijke lineaire extrapolatie is de variatie in natuurgebieden te groot, volgens de onderzoekers. 'Dit zorgt ook voor een zeer grote onnauwkeurigheid in de uitkomsten.'

Dit betreft slechts de eerste resultaten van de kritische toetsing door Hanekamp en Briggs, die bezig zijn het KDW-model binnenstebuiten te keren. De resultaten staan hier online.