Schrijver grote winnaar in Apeldoorn
´Apeldoorn´ is van oudsher een belangrijke roodbontkeuring met een lange en succesvolle traditie. Veel deelnemers komen uit het gebied dat tijdens de MKZ-crisis in het begin van deze eeuw is geruimd, waardoor veel bedrijven helemaal opnieuw moesten beginnen en bijvoorbeeld een van de beste en oudste fokstammen van de Nederlandse roodbontfokkerij, de Olga’s van de familie Schrijver uit Terwolde, is verdwenen. Toch zijn veel van de oude fokbedrijven erin geslaagd weer een uitstekende veestapel op te bouwen en zijn er ook bedrijven die juist met de nieuwe veestapel tot grote hoogten zijn gestegen, niet in de laatste plaats omdat toentertijd veel fokbedrijven van naam vee beschikbaar hebben gesteld aan de getroffen veehouders om hun bedrijven weer op te bouwen. Een prachtig gebaar van saamhorigheid en solidariteit in zeer donkere tijden.
Beste roodbonte vaarzen
De roodbonte vaarzen begonnen sterk met twee zeer goede rubrieken, gevuld met jeugdige, correct gebouwde kwaliteitsvaarzen. De rubriek met de oudste vaarzen leverde het kampioensduo dat gevormd werd door twee prachtige vaarzen uit stal Schrijver. Kampioene werd Leonidas-dochter Clara 36, een mooie jeugdige, best geuierde vaars met beste benen. Haar secondante Carolien 30 is een lange, krachtige, eveneens zeer goed geuierde Salsa-dochter met een ruime voorhand en diepe ribben. De mooie jeugdige Ju Warsau 9, een goed afgewerkte Guus-dochter van de familie Uenk uit Nijbroek uit de jongste vaarzenrubriek kreeg de eervolle vermelding. De zwartbonte vaarzen hadden even moeite om aan te haken bij het niveau van de roodbonten, maar kende een duidelijke kampioene in Truus Silver, een sterke, ruim gebouwde en zeer goed afgewerkte Silver-dochter van de familie Brugman uit Loenen. De jeugdige Anky 7 van de familie Kamphuis uit Oene, een Abel-dochter met een mooie, soepele uier kreeg de reservetitel. Derde op tal werd de wat rijpere, royaal ontwikkelde, diepe Atwood-dochter Charity 4 van de combinatie Hendriks/Neppelenbroek uit Heerde. Ze heeft dezelfde bloedvoering als NRM-kampioene Giessen Charity 238 (de moeders zijn volle zusters) en schitterde met haar fraaie zij-aanzicht en beste uier.
Algemeen kampioenes komen uit de middenklassen
Het niveau van de zwartbonte middenklasse was duidelijk hoger dan bij de vaarzen. Ze bestond echter uit slechts één rubriek, wat even voor verwarring zorgde onder het publiek, omdat de eerste vier in de rubriek niet geplaatst werden, maar op catalogusvolgorde door gingen naar de finale, waarin ze door de juryleden Frank Winter en Marcel Pelleboer definitief op volgorde werden gezet. Kampioene werd ondanks de sterke concurrentie toch vrij gemakkelijk Julia 421 van de familie Werler uit Vaassen, een prachtig uitgebalanceerde, jeugdige Nano P-dochter met een mooi zij-aanzicht, beste benen en een fraai gevormde, mooi beaderde, ondiepe en vast aangehechte uier. Ze werd later tevens uitgeroepen tot algemeen kampioene zwartbont. Reservekampioene werd de mooitypische Willempje 20 van de familie Kamphuis uit Oene. De Gofast-dochter verkeerde in de vorm van haar leven en straalde aan alle kanten.Vooral haar brede achteraanzicht met de parallelle beenstand en de brede achteruier kon bekoren. De jeugdige, iets lichtere Hellen Mogul van Hendriks/Neppelenbroek kreeg de eervolle vermelding. De dochter van oud-NRM-kampioene Jimm. Holstein Hellen 589 pronkte met een beste uier en heeft mooie, fijne botten.
Ook bij de roodbonten kwam de algemeen kampioene uit de middenklasse. De fraaitypische, best geuierde Dertour-dochter Carolien 25 van Schrijver kreeg de titel toebedeeld door de juryleden Erik Nijenhuis en Rienk Jonkers. Reserve werd Ria 473 van de familie Wolters uit Nijbroek. De Pascal-dochter is eveneens zeer fraai van type en ook zij kan bogen op een prachtige uier. Derde op tal werd de mooitypische Welberger Gaby 1560 van de familie Wiltink uit Nijbroek. De Colorado-dochter heeft diepe ribben en een beste uier.
Oudere koeien imponeren
De roodbonte senioren vulden twee indrukwekkende rubrieken in Apeldoorn. Vooral het fraaie type over de hele linie viel op. Zoals bijvoorbeeld van Julia 406, een Aiko-dochter van Werler, een prachtig evenredig gebouwde koe met een mooie, soepele uier en beste benen. Ze was echter oudmelkt en royaal in conditie, waardoor ze slechts tot de vijfde plek in haar rubriek reikte. Ze leek als twee druppels water op haar moeder, Lawn Boy-dochter Julia 388, die in de oudste rubriek meedeed en tevens de grootmoeder is van de zwartbonte middenklassekampioene. Zij was vers, maar desondanks eveneens in uitstekende conditie. De eerste seniorenrubriek werd gewonnen door stalgenote en halfzus van Julia 406, Julia 409, een Magna Carta P-dochter uit Julia 388. Zij was iets lichter dan haar familieleden, maar is een geweldige kwaliteitskoe die ongelofelijk goed is afgewerkt in uier en benen. Ze kreeg de reservetitel. De Julia’s hadden veel invloed op deze keuring: er waren acht directe Julia’s aanwezig en tien nakomelingen via stieren uit de familie, acht Julandy’s, een Red Cliff en een Jotani. De titel was voor de fraaitypische en wat zwaardere Clara 17 van Schrijver. De Jotan-dochter stond er stralend voor en imponeerde met haar beste uier en de droge benen, die weliswaar iets veren, maar waarop ze geweldig loopt. De eervolle vermelding was voor de grote, lange Ju Halla 132, een Jotan-dochter van Uenk.
Ook bij de zwartbonten vormden de oudere koeien het beste onderdeel van de keuring. De oudste seniorenrubriek was een genot voor de liefhebbers van ras en kwaliteit. Brede, diepe koeien met een geweldige middenhand waar de melk van afdroop waren hier de regel. Ze waren over het algemeen voorzien van goedgevormde, soepele kwaliteitsuiers met veel capaciteit. De 1A in deze rubriek week als enige wat af van dit beeld. Destry-dochter Sabina 52 van Schrijver was best ontwikkeld, had veel upstanding en was lang en hard met even minder openheid in de ribben dan haar concurrentes. Ze had met afstand de beste uier in deze klasse en liep op harde, droge benen. Ze was oudmelkt, waardoor net de laatste bloei op haar geweldige uier ontbrak en ze genoegen moest nemen met de reservetitel. De titel was voor de zeer fraaie D.O.W. Anette 35 van de familie Van der Waaij uit Vaassen. De Jotan-dochter met de fijne huid en de soepele uier straalde en overtuigde met haar jeugd en kwaliteit. De normaal ontwikkelde, diepgeribde Jango-dochter Bertha 152 van de familie Van Essen uit Beemte Broekland was met haar prachtige melktype, super benen en iets royale, zeer goede kwaliteitsuier een typische representante van de oudste senioren en legde beslag op de eervolle vermelding.
Verrassing bij de bedrijfsgroepen
Maar liefst zeven roodbonte en vijf zwartbonte bedrijfsgroepen kwamen in de ring. Bij de roodbonten waren die verdeeld over twee rubrieken. De eerste rubriek was van zeer hoog niveau. Werler had een prachtig trio opgesteld dat bestond uit Julia 388 en haar dochters 406 en 409. De groep opende met prachtige, uitgezwaarde, zeer evenredig gebouwde en uitstekend afgewerkte koeien die elkaars evenbeeld waren en sloot af met de seniorenreservekamioene, die iets lichter was, maar qua type perfect aansloot en in afwerking niet beter kon. Langs de lijn was er brede consensus over de kwaliteit van deze groep, die ondersteund werd door het jurycommentaar bij het bespreken van de groepen. De verrassing was dan ook groot, toen bleek dat de jury de groep op de derde plaats had gezet. Dat neemt niet weg dat de groepen ervoor ook van zeer hoog niveau waren. Wiltink won met zijn mooitypische, goed bij elkaar passende en sterk geuierde groep voor de groep van Uenk met lange, zware koeien, die vooral in beweging indruk maakten en goed bij elkaar pasten. In de tweede rubriek won Schrijver overtuigend met zijn fraaitypische, zeer goed afgewerkte drietal dat erg goed bij elkaar paste en ook de titel voor de beste bedrijfsgroep opeiste. Bij de zwartbonten ging de titel naar Kamphuis met twee reservekampioenes in de groep.
