Column: Het einde van onze beschaving?
Ik heb veel mensen gesproken die ideeën hebben over de rundveehouderij van de toekomst. Wij kunnen bijvoorbeeld met voer nog nauwkeuriger sturen op fosfaat- en stikstofefficiëntie. Minder belasting voor het milieu en goed voor de kostprijs. Het mes snijdt bij dit soort dingen vaak aan twee kanten.
Ook op gebied van stalinrichting en mechanisatie zijn er mooie ontwikkelingen te zien. Nauwkeurig bemesten, gps-gestuurd oogsten, stallen waarbij methaan uit de lucht wordt gehaald en een steeds beter koecomfort. Mestverwerking sluit vervolgens de kringloop. Ik weet niet of de beleidsmakers in Den Haag ook komen kijken maar dat zouden ze zeker moeten doen. Het was natuurlijk fantastisch dat de koning en minister deze week boerenbedrijven bezochten.
Ik word dolenthousiast van zo’n beurs. Wat hebben we toch een mooie veehouderijsector in Nederland. Ook enkele weken geleden op Eurotier heb ik mooie dingen gezien en de enorme omvang van de veehouderijsector aanschouwd. Een paar dagen het nieuws volgen na zo’n beurs zet je met beide benen op de grond. Het lijkt wel of de overheid gewoon niet wil zien wat we allemaal kunnen. De discussie gaat gewoon op de ingeslagen weg door en kan alleen maar tot krimp leiden. Boeren moeten massaal investeren in lucht (fosfaatrechten) en kunnen dus niet investeren in innovatie. Als er dan wel geïnvesteerd wordt, loopt het vaak vast op vergunningen en wettelijke mogelijkheden.
Vergunningen worden tot de Raad van State aangevochten en als de boer wint, is hij oud en versleten of blut. De nieuwe stal komt er dus niet en de innovatie ook niet. De tegenstanders winnen op die manier altijd en hebben zodoende een soort veto-recht. Dat kan toch niet de bedoeling zijn? De Nederlandse economie loopt vast!
Voordat vergunningen kunnen worden afgegeven hebben we ook nog de beruchte proefstalstatus. In theorie kun je daarmee alles testen maar in de praktijk valt dat tegen. Het aantal proefstallen is beperkt, er moet veel worden geïnvesteerd in onderbouwing van de nieuwe techniek en de boer neemt een groot financieel risico als het niet lukt, alle subsidies (papierwerk en bureaucratie!) ten spijt.
In Brabant hebben we nog maar een jaar om de vergunningen aan te vragen voor de stallen van de toekomst. Dat gaat zo natuurlijk nooit lukken. Tegenstanders van de veehouderij (en die zitten er in de politiek veel) vinden dat stiekem wel best. Zijn we nu zo welvarend geworden dat we het ons durven te permitteren de voedselproductie aan andere landen over te laten? Het kan toch niet waar zijn dat we in Nederland op die manier politiek bedrijven? We glijden af naar het niveau van landen die wij altijd bekritiseren. Is deze decadentie het einde van onze beschaving, zoals Emiel Ratelband het laatst stelde?
