Column: ‘Ik word er mismoedig van als PAS-melder’

Ondanks de politieke inzet en strijdvaardigheid blijft het een strijd om de fel begeerde NB-vergunning voor elkaar te krijgen, zodat je niet meer illegaal op je bedrijf bezig bent. Zodat je het bedrijf door kan geven aan de volgende generatie, of dat je ‘gewoon’ een lening kan aanvragen bij een bank.

Wij zijn niet het enige bedrijf met dit probleem, met ons zitten er nog vele andere bedrijven in hetzelfde schuitje. Nu kwam de post deze week een brief brengen van de omgevingsdienst. Eerst dacht ik nog dat het over de kleine windmolen ging. Deze vergunning is ook al een jaar in behandeling en nog steeds niet binnen. Wel duurzaam roepen maar niet duurzaam doen. Het is nu even niet anders. Ga er even bij zitten voor je verder leest, anders val je om van verbazing.

Het gaat om de aanvullingen op onze aanvraag voor een natuurbeschermingswetvergunning die wij in maart 2021 hadden ingestuurd via een adviseur. Of wij nu nog een viertal aanvullingen willen insturen. Hebben ze daar drie en een half jaar over moeten nadenken??? Terwijl wij wel binnen vier weken de antwoorden moeten versturen. Dit geloof je toch niet. Ik word er mismoedig van.

Aan de ene kant ben ik opgelucht, want je ligt niet meer onder op de stapel, maar met welk gezeur heb je nu weer te maken? En nog belangrijker, wie kan dit voor ons doen? De adviseur die dit destijds heeft ingevuld werkt inmiddels ergens anders. Zelf snappen wij er niks van en ik word er zwaar chagrijnig van als ik ermee aan de gang moet gaan. Niet logisch denken, geen gezond verstand gebruiken. Maar wel moeilijk en niet te begrijpen... Wat zou het toch fijn zijn als alles in begrijpelijke taal wordt gecommuniceerd, zodat je niet voor elk dingetje een adviseur nodig hebt. Gelukkig heb ik een groot netwerk. Ik heb een hengeltje uitgegooid en ja hoor, de redder in nood heeft zich aangemeld. Wel uurtje factuurtje, maar zijn schoorsteen moet ook roken. Deze factuur ga ik bij het schadeloket van het ministerie van LVVN declareren. Dit is tenslotte een schadepost van de PAS-melding.

Tegelijkertijd komt deze week de brief van het ministerie LVVN inzake PAS-melders naar buiten. Een sympathieke toon, wat een verademing. Ik kan mijzelf niet heugen dat er vanuit Den Haag met zoveel empathie wordt gesproken over de agrarische sector. Niet alle gehoopte oplossingen staan erin, maar wel één hele belangrijke, zorgen dat provincies vanaf februari 2025 geen gehoor meer hoeven te geven aan handhavingsverzoeken. Alles wat op de korte termijn kan worden gedaan om de zaak te verlichten wordt aangegrepen door het ministerie. Alleen de grote hamvraag nog niet: wanneer worden deze bedrijven gelegaliseerd? En als je het heft in eigen handen neemt en zelf ammoniak ruimte koopt, werken de provincie en de omgevingsdienst daaraan mee? Ik ga ervan uit van wel. Wij wachten de reactie van de omgevingsdienst maar weer af. Hopelijk gaat het recht zegevieren, niet alleen bij ons, maar ook op andere bedrijven. Deze agrarische toeslagenaffaire heeft al veel te lang geduurd. Het moet worden opgelost. Nu doorpakken en geen tijd verspillen.

Ingrid de Sain, melkveehouder in Schellinkhout en fractievoorzitter BBB Noord-Holland, op persoonlijke titel.