'Iedere 3 à 4 jaar gaat het gras om'

“Tot vijf jaar geleden deden we mee aan de derogatie. Maar op een gegeven moment hadden we te veel gras en te weinig maïs. Nu voeren we 50% gras en 50% maïs in het rantsoen en zien we dat de ruwvoer- en eiwitbenutting flink verbeterd is. We halen een hogere opbrengst van het land en draaien een gezondere en hogere melkproductie. Stoppen met de derogatie heeft voor ons, ondanks hogere mest-afzetkosten, alleen maar voordelen opgeleverd.”

Droogte en engerlingen zijn op de droge zandgrond een uitdaging. “Nog een reden dat we uit de derogatie zijn,” zegt Bart. “Iedere drie à vier jaar gaat het land om. Vaak zaaien we na bonen of erwten Havera 2 in, dan staat er snel goed ontwikkeld gras met hoge voederwaarde.” Tot een paar jaar geleden teelden Bart en zijn ouders ook luzerne. Dat beviel best goed, al viel het hen niet altijd mee. “Het is een mooi gewas en we hebben goede opbrengsten gehaald. Alleen de onkruiddruk, die is in het voor- en najaar heel hoog.” Tegenwoordig hoeven ze voor de GLB-premie geen luzerne meer te telen. Met de erwten en bonen voldoen ze al aan de normen voor stikstofbindende gewassen.

Eerste snede van 3500 kg drogestof

Hoe gaat Bart om met bemesting, en het feit dat er steeds minder drijfmest gereden mag worden? “We hebben een eigen mestscheider. Zo kunnen we de mest zo goed mogelijk benutten: de dunne fractie gaat op het grasland, de dikke fractie op bouwland. Daarnaast vullen we aan met kunstmest.” De eerste snede is bemest met 30 kuub dunne fractie, aangevuld met 200 kg KAS zwavel. Bart is tevreden over de opbrengst tot dusverre. “We hebben eind april een mooie eerste snede gemaaid van zo’n 3500 kg drogestof.”

Minimaal krachtvoer aankopen

In de toekomst wil Bart misschien wel gaan weiden, maar met de tuinbouw erbij is dat te arbeidsintensief. Bovendien vindt hij het prettig dat hij nu zo constant kan voeren. Een goede verzorging van het grasland is daarbij belangrijk, vindt de melkveehouder. “We willen zoveel mogelijk melken vanuit ruwvoer en zo min mogelijk krachtvoer aankopen.” Bart en zijn ouders doen alles zelf, van maaien tot kuilen en bemesten. “We hebben twee kuilen van 50 meter voor de eerste drie snedes. Zo kunnen we het hele jaar door het beste gras voeren.”

Smaak belangrijk voor hoge opname

Wat is dan het beste gras, volgens Bart? “Wij gaan voor een diverse, smakelijke graskuil met een beetje structuur. Met Havera 2 hebben we Italiaans en Engels door elkaar. Het grootste deel van ons grasland bestaat uit Havera 1 met rode klaver, voor smakelijk gras met veel energie. We hebben ook een gedeelte Havera 4, met timothee en een klein aandeel rietzwenk erbij. Daarbij zaaien we bij nieuwe percelen ook rode klavers in.”

Het blijft trouwens lastig om de klavers erin te houden, ervaart de melkveehouder, maar tot dusverre loopt het goed. “De klaver kan in de zomer wel eens overheersen, dat wisselt nogal. Wij proberen te maaien op 7 centimeter, dat zorgt dikwijls voor een vlotte hergroei en daar houd je de klaver mee in leven.” Uiteindelijk speelt ook smakelijkheid een grote rol, vindt Bart. “Smaak is belangrijk voor een hoge voeropname. En hoe meer drogestof erin gaat, hoe makkelijker er gemolken kan worden.”